تأثیر دو نوع تمرین تناوبی و تداومی بر ظرفیت عملکردی و ترکیب بدنی زنان درمان شده از سرطان سینه

هدف از پژوهش حاضر مقایسه تأثیر 12 هفته تمرین هوازی تناوبی و تداومی بر ظرفیت عملکردی و ترکیب بدنی زنان درمان شده از سرطان سینه است. 39 نفر زن درمان شده از سرطان سینه که تمایل و شرایط شرکت در پژوهش را داشتند، در این پژوهش نیمه تجربی در 3 گروه: 1- تمرین هوازی تناوبی (13 نفر)، 2- تمرین هوازی تداومی (14 نفر) و 3- کنترل (10 نفر) تقسیم شدند. دو گروه تمرینی به مدت 12 هفته و به صورت سه جلسه در هفته تمرینات خود را به انجام رساندند. ظرفیت عملکردی از طریق آزمون نشست و برخاست و ترکیب بدنی با استفاده از دستگاه In body در سه گروه، قبل و بعد از دوره تمرینی با شرایط یکسان ارزیابی شد. از آزمون تحلیل کوواریانس برای تجزیه‌وتحلیل داده‌های پژوهش استفاده شد. تفاوت معنی‌داری در نتایج آزمون عملکرد عضلانی، توده چربی و درصد چربی بین سه گروه، زمانی که پیش‌آزمون به‌عنوان همپراش قرا گیرد، وجود ندارد. توده عضلانی پس از دوره تمرین در گروه تمرین تناوبی به طور معنی‌داری افزایش داشته است و از این لحاظ بین گروه تناوبی با دو گروه دیگر تفاوت معنی‌دار وجود دارد. 12 هفته تمرین هوازی تناوبی و تداومی اثر محدودی بر ظرفیت عملکردی، توده چربی و درصد چربی بهبود یافتگان از سرطان سینه دارد اما تمرین از نوع تناوبی می‌تواند به طور معنی‌داری موجب افزایش توده عضلانی این افراد شود که از این نظر بین دو روش تمرینی تفاوت معنی‌دار وجود دارد.